De hijskraanauto

De verhuiswagen ziet er uit als het exemplaar uit de Coca-Cola reclame. Rode truck, witte oplegger met overal knipperende rode en oranje lampjes. Dat geknipper is niet bedoeld voor Rudolph en de zijne, maar vooral als excuus en waarschuwing voor de andere weggebruikers. Deze oplegger-combinatie verspert namelijk momenteel de hele straat.

Vandaag is de dag. Vanochtend in alle vroegte stond de verhuisploeg voor de deur en na enkele subtiele hints werd het ons duidelijk dat zij het meer dan prima vonden als wij 'lekker op pad’ zouden gaan. Dus waar we een dag vol milde stress en in de weg lopen hadden voorzien, zaten we zo rond 09.30u aan de koffie in ons nieuwe tijdelijke onderkomen. Wat nou verhuisstress?

Nou, toch wel een klein momentje van stress toen bleek dat de hijskraanauto van zoon niet in de auto zat. De hijskraanauto die hij nog maar een paar dagen geleden voor zijn verjaardag heeft gekregen. Een gigantisch exemplaar dat nauwelijks onderdoet voor zijn grote broer voor de deur waar onze inboedel ingaat. Maar feitelijk een stuk speelgoed dat hem nu al meer waard is dan alle andere goed bedoelde cadeaus van de afgelopen 3 jaar. Laat staan dat hij ons nog ziet staan. Ja, om de hijskraan-kabel weer uit te knoop te halen, of om zijn zus uit de buurt te houden, maar daar houdt de interesse in zijn ouders (of in groente, of zindelijkheid) wel weer op.

Maar de hijskraanauto zat dus niet in de kofferbak van onze auto, en niet in de auto betekende op dit punt dat hij nog in de woonkamer bij de rest van het speelgoed zou kunnen staan. Maar eenmaal ter plaatse bleek dat inmiddels allemaal ingepakt in grote witte dozen, met als opschrift ‘Toys’. An sich een vrij adequate beschrijving, ware het niet dat er inmiddels meerdere van dit soort dozen met dito opschrift stonden (hopeloos verloren voornemen om niet zoveel speelgoed in huis te willen). Maar de verhuizer was dusdanig onder indruk van de Liebherr-imitatie dat hij feilloos de juiste doos wist aan te wijzen. Een waar drama en 3 maanden gekrijs in de kiem gesmoord.

Inmiddels is het 20.00u in de avond en is Marijn op weg voor een laatste inspectie van het lege huis alvorens de verhuiswagen met al haar geknipper daadwerkelijk op pad gaat. De inboedel gaat ergens in opslag en zien we pas weer in Haugesund. Dus vanaf nu moeten we het doen met een tasje kleding per persoon en een doosje speelgoed (en hijskraanauto) voor de kids.

Wel een rare dag, zo’n dag waarvan je weet dat hij komen gaat. We proberen onszelf continu te vertellen dat het nu toch echt begonnen is. Afscheid genomen van de buren, vertrouwde contacten die je misschien wel, maar misschien ook niet meer zal zien. Raar idee. Deel 1 van de hink-stap-emigratie-sprong is genomen, maar het daadwerkelijk beseffen doen we zeker niet. Zal wel komen in de weken aanstaande. Voorlopig zitten we 2 weken in hartje Aalsmeer en verhuizen we over 2 weken weer door naar hartje Amsterdam. Hartje Haugesund laat nog 3 maanden op zich wachten..